Gazobeton nazywany jest również betonem komórkowym. Dysponuje właściwościami, które wyróżniają go na tle innych materiałów budowlanych - m.in. doskonałą izolacyjnością termiczną, prostotą obróbki czy wytrzymałością. Jakie jeszcze parametry i walory użytkowe posiada beton komórkowy?
Czym jest gazobeton - beton komórkowy
Beton komórkowy to materiał budowlany, którego produkcja opiera się na zastosowaniu piasku kwarcowego, wody oraz wapna. Gazobeton dojrzewa w autoklawie, w atmosferze pary wodnej. Optymalizacja procesu technologicznego pozwala na dokładne zaplanowanie własności termicznych, gęstości oraz wytrzymałości betonu komórkowego. Odbywa się to poprzez wytworzenie w jego strukturze porów powietrznych, które mogą zajmować znaczny procent objętości gotowego materiału. Miliony równomiernie rozproszonych, pozbawionych wodoru porów sprawiają, że elementy wykonane z betonu komórkowego często z wyglądu przypominają pumeks frezowany.
W sprzedaży znaleźć można m.in. kształtki, bloczki oraz płytki z gazobetonu, które pozwalają na bardzo szerokie zastosowanie materiału w formie budulca. Wytwórcy elementów gazobetonowych posiadają ujednolicone wymiary produktów - z reguły ich wysokość oraz długość jest taka sama, podczas gdy szerokość uzależniona jest głównie od przeznaczenia wyrobu, np. dla bloczków betonowych Solbet 80x240x590, 120x240x590, 240x240x590, 360x240x590 itd.
Proces powstawania gazobetonu
Kruszywem stosowanym do produkcji gazobetonu jest piasek. Jako jego uzupełnienie, służyć mogą ewentualnie popioły lotne. Ważnym elementem betonu komórkowego jest spoiwo, mające postać wapna wzbogaconego cementem. W procesie produkcji kluczową rolę odgrywa spulchniacz, czyli specjalny proszek lub pasta aluminiowa. W wyniku reakcji aluminium z wodorotlenkiem, następuje wydzielenie się czystego wodoru. Jego uchodzenie przyczynia się do spulchnienia powstałej masy, dzięki czemu na materiale zaczynają pojawiać się pory. Zamiast wodoru, znajduje się w nich jednak powietrze. W przypadku zastosowania w formie kruszywa wyłącznie piasku, uzyskany beton komórkowy będzie koloru białego lub piaskowego. Taka wersja jest też najchętniej wybierana przez inwestorów, ponieważ nie ma żadnych odpadów produkcyjnych. Barwę szarą zyskuje natomiast gazobeton przygotowany z kruszywa uzupełnionego popiołami - wówczas określany jest jako suporeks.
Właściwości betonu komórkowego
Porowata struktura gazobetonu wpływa bardzo korzystnie na jego właściwości termoizolacyjne. Cecha ta pozwala na wybudowanie ściany jednowarstwowej, której grubość może być mniejsza niż w przypadku bloku z ceramiki poryzowanej. Jednocześnie w obu przypadkach zachowana jest porównywalna izolacyjność. Właściwości termiczne ściany z gazobetonu można dodatkowo poprawić, stosując zaprawę klejową lub ciepłochronną. Beton komórkowy dostępny jest w wielu odmianach gęstości - przede wszystkim 400, 500, 600 i 700 kg/m3, nieco rzadziej 300 i 350. Im wartość jest wyższa, tym większa gęstość materiału oraz jego wytrzymałość mechaniczna. Wraz ze wzrostem gęstości, spada jednak ochrona cieplna. Kolejna ważna kwestia to właściwości akustyczne gazobetonu. W przypadku elementów cięższych, izolacja dźwięku jest lepsza. Beton komórkowy należy to materiałów lekkich, w związku z czym jego ogólna izolacyjność akustyczna nie jest zbyt wysoka - wynosi ok. 42-50 dB.
Zalety betonu komórkowego
Dobra termoizolacyjność betonu komórkowego nie jest jego jedyną zaletą. Materiał ten wyróżnia się łatwością obróbki, dzięki czemu można bez obaw ciąć go piłą ręczną, żłobić czy przekłuwać. Beton komórkowy jest jednocześnie klasyfikowany jako tworzywo niepalne. Wykonane z niego ściany o grubości 12 cm są w stanie zapewnić odporność na ogień przez nawet 2 godziny. Zwiększając grubość o zaledwie 6 dodatkowych cm, czas ten ulega podwojeniu. W kontakcie z ogniem beton komórkowy nie nagrzewa się i nie wydziela żadnych substancji szkodliwych. Właściwość ta sprawia jednocześnie, że budulec stanowi bardzo dobre zabezpieczenie mienia przed rozprzestrzenianiem się ognia. Gazobeton wyróżnia się także zwiększoną mrozoodpornością, pomimo że jest materiałem nasiąkliwym i porowatym. Jest paroprzepuszczlany, dzięki czemu posiada dużą zdolność do odparowywania nadmiernej ilości wody. Wykazuje też wytrzymałość na pleśnie oraz inne grzyby. Na popularność stosowania gazobetonu wpływa bez wątpienia estetyka wykończenia. Równo ułożona, sprawnie zaspinowana cegła sama w sobie stanowi dobrą dekorację, którą w razie konieczności można dodatkowo otynkować.
Wady gazobetonu
Do największych wad betonu komórkowego należy jego kruchość. Z materiałem tym trzeba obchodzić się ostrożnie - zarówno podczas transportu i rozładunku, jak i w trakcie pracy. Beton komórkowy nieco słabiej wypada także pod względem odporności na działanie czynników zewnętrznych. W porównaniu zwłaszcza z bardziej wytrzymałą cegłą klinkierową, gazobeton chłonie wilgoć bardzo szybko. Szczęśliwie równie sprawnie ją oddaje, dzięki czemu może być stosowany w mokrych i wilgotnych środowiskach. Występuje ponadto pewna zależność między gęstością materiału, a innymi jego właściwościami. Izolacyjność termiczna wzrasta wraz z obniżeniem gęstości i zwiększeniem ilości powietrza na cm sześcienny. Elementy posiadające większą klasę gęstości są jednocześnie bardziej odporne na ściskanie. W niektórych przypadkach jest to atut, jednak wiąże się z koniecznością poświęcenia mu sporej uwagi na etapie analizowaniu projektu. Niezbędne jest bowiem optymalne dostosowanie gęstości budulca do kwestii użytkowych.
Zastosowanie betonu komórkowego
Ze względu na swoje specyficzne właściwości, gazobeton stosowany jest przede wszystkim w formie materiału izolacyjnego, konstrukcyjnego oraz wypełniającego. Służy głównie do wznoszenia ścian - nośnych, konstrukcyjnych i działowych, a także nadproży ciepłochronnych. Beton komórkowy stosuje się ponadto w roli zamiennika styropianu lub styroduru pod wylewkę, bądź też na warstwach izolująco-wyrównujących na dachach oraz stropach. W zależności od rodzaju aplikacji, wykorzystywany powinien być gazobeton o odpowiednio dopasowanej gęstości. W przypadku wznoszenia ścian działowych, wskazane jest wykorzystanie elementów o zwiększonej gęstości - celem poprawy własności akustycznych oraz ogólnej wytrzymałości. Dla ścian zewnętrznych stosuje się beton o niskiej gęstości, ponieważ wówczas największe znaczenie ma zachowanie izolacyjności termicznej. Beton komórkowy powszechnie wykorzystywany jest nie tylko w tradycyjnym budownictwie jednorodzinnym, ale również wielokondygnacyjnym i przemysłowym - np. przy budowie obiektów handlowych.
Ceny wyrobów z gazobetonu
Najpowszechniej wykorzystywanymi, a tym samym najczęściej kupowanymi elementami z betonu komórkowego są bloczki. Zwykle wyposaża się je w wygodne uchwyty do przenoszenia oraz specjalne zamki, które dają możliwość łączenia produktów na pióro i wpust. Standardowa cena bloczków to ok. 5-25 zł za sztukę - w zależności od rozmiarów, zastosowanych udogodnień czy renomy producenta. Stosuje się także bloczki uzupełniające, czyli płyty z profilowanymi lub gładkimi powierzchniami bocznymi, w przypadku których cena za sztukę to ok. 10-50 zł. Zbliżoną do bloczków izolacyjność termiczną posiadają nadproża, czyli belki w formie pojedynczej lub zespolonej - ich koszt to ok. 45-350 zł/szt., w zależności od nośności wymaganej przez projekt. Kolejny element to bloczki docieplające wieńce. Wyrównują one powierzchnie ścian i stanowią dodatkowe ocieplenie - kosztują ok. 5-20 zł/szt. Jako szalunek tracony stosowane są natomiast specjalne kształtki z gazobetonu. Pozwalają one na wykonanie np. wieńców stropowych oraz mocno obciążonych nadproży z żelbetu. Cena tych elementów to ok. 10-35 zł/szt. Dla domów z gazobetonu zbrojonego stosować można odpowiednie płyty stropowe. Wykonuje się z nich nie tylko stropy, ale też balkony i stropodachy. Kosztują ok. 150-300 zł za metr kwadratowy. Uzupełnieniem całego systemu mogą być prefabrykowane belki dla stropów gęstożebrowych. Zbudowane są z pasa kratownicy w stopce oraz stopki żelbetonowej. W zależności od producenta, zwykle stanowią wydatek rzędu 10-12 zł/szt.
Komentarze